Hakkımızda

Elber (Mehmet) ve Derya (ben) gezmeyi, yeni insanlar ve yeni kültürler tanımayı, yeni yerler keşfetmeyi seven bir çift. Ikimizde gezmeyi hep sevmişizdir, ama daha önceki tatillerimizi hep Avrupa ve Türkiye de geçiriyorduk.

Herşey 2010 yılında Izlanda'daki volkan patlamasıyla başladı. Biz o gün Dominik cumhuriyetine uçacaktık, ama tüm uçuşlar 4 gün iptal edildi. Bizim tatilde. Herşey normale dönünce bizde rotamızı Tayland' a çevirdik ve harika günler geçirdik. Döndüğümüzde gelecek seneyi iple çekiyorduk. 2011 de tekrar üç haftalığına gittik.

O sene ben 9 senedir çalıştığım şirketten ayrılmaya karar verdim ve bu arada biz acaba uzun süren bir yola çıksak mı diye düşünmeye başladık. Herkes gibi bu düşünce bizde de çok soru yarattı. Acaba nasıl olur? Işi gücü bırakıp nasıl gideriz? Geldiğimizde nasıl iş buluruz, vs.?

Bu sorularla savaşırken ben yine fazla cesaret edemedim, yola çıkmadan önce yeni iş anlaşması yaptım. Tabii bu durumda kendimizi kısıtlamıştık ama döndüğümüzde ne olacak sorusunun cevabını biliyorduk. Iki aylığına yola çıktık.

Bu zaman sandığımızdan daha çabuk geçti ve biz gezi hastalığına yakalanmış olarak döndük. Keşke gitmeden önce sözleşmeyi imzalamasaydım demeye başladım, ama artık yapacak birşey yoktu.

Tekrar normal hayatımıza döndük ve tempolu bir şekilde çalışmaya başladık. Elber`in işleri yolundaydı, ben yeni işimden çok memnundum. Ama yine de o iki ay bizde öyle bir iz bırakmıştıki, biz bir zaman sonra hep uzakta olmayı hayal ederken bulduk kendimizi. Bu sefer tecrübemiz vardı ve hayatın kısa olduğunu ve hiç birşeyin ertenlenmeye gelmeyeceğini anlamıştık. Hayat bir şekilde devam ediyordu ve edecekti de. Aylarca ne yapalım, ne edelim diye düşündükten sonra kararımızı “gitme” yolunda verdik. Elber freelance çalıştığı için onun durumu daha kolaydı. Ben işe başlayalı daha bir sene olmuştu, istifa ettim. O anda hiç beklemediğim ve aklımın ucundan bile geçmeyen birşey oldu ve patronum bana ücretsiz izin teklif etti.

Ne diyeceğimi saşırdım…benim için olabilecek en güzel şey olmuştu. Tabii bu durumda yine geri dönüş tarihinde kendimizi kısıtlıyorduk (yolda olanlar bunun nasıl bir his olduğunu anlar)....

Ve biz tekrar 5 ay yola çıktık.

Geri döndüğümüzde benim bölümüm degişti ve ben bir kaç ay sonra bu şartlarda devam çalışmak istemediğime karar verdim ve istifa ettim. Bu seferde „bu bize bi işaret“ dedik ve tekrar yola çıktık. Artık ikimizde tamamen özgürdük.

Yolculuğumuz 6 ay sürdü... o kadar çok şey yaşadık, insanlar tanıdık, anılar biriktirdikki... bu yaşadıklarımızı sizinle paylaşmak istedim ve bu blogu yazmaya başladım…

Umarım beğenirsiniz…..